Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

ME ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ


19 Μαΐου 1919 
Η Ελευθερία και η Αυτοδιάθεση των λαών είναι εφικτές όταν η ιστορική μνήμη διατηρείται και γίνεται δίδαγμα για το μέλλον.
19 Μαΐου 1919, απόβαση στην Σαμψούντα του Κεμάλ και λίγα χρόνια μετά πάνω από 200.000 σφαγιασμένοι Ελληνοπόντιοι. Μια γενοκτονία αποτέλεσμα της κυριαρχικής και φασιστικής πολιτικής των εθνοκαθάρσεων του νεοτουρκικού Κεμαλικού κράτους, που προσπάθησε ν’ αφανίσει ακόμα και τα χνάρια ενός πολιτισμού κοινοτήτων, που στην πλειοψηφία τους αποτελούσαν το Ελληνοποντιακό στοιχείο του Ευξείνου . 
Συνθέτοντας επί αιώνες οι κοινότητες αυτές το μωσαϊκό των λαών που αλληλοτροφοδοτούνταν πολιτιστικά και οικονομικά , διαθέτοντας ως χαρακτηριστικό στοιχείο την Ελευθεροφροσύνη, αποτελούσαν μονίμως το αγκάθι στα σχέδια του φασιστικού παντουρκισμού.
Ανάλογης βαρύτητας και σημασίας όμως ήταν και η εξόντωση 30.000 Ελληνοποντίων και προσφύγων από την Μικρά Ασία, από τους 400.000 πρόσφυγες που κατέφυγαν στην Σοβιετική Ένωση, καταλήγοντας στα γκουλάγκ της Β.Α. Σιβηρίας, υποκύπτοντας στις απάνθρωπες συνθήκες καταναγκαστικής εργασίας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Σταλινισμού.
Βαριά η μνήμη των απελεύθερων Ελλήνων της Σιβηρίας που επέζησαν, των Ελληνοποντίων και Μικρασιατών , καθώς και των Αρμενίων προσφύγων στην όχι και τόσο φιλόξενη Ελλάδα τα χρόνια της μετανάστευσης. Βαριά και η μνήμη των Βόσνιων της Σερβίας και Αλβανών των Σκοπίων, θύματα των Εθνοκαθάρσεων, σχετικά πρόσφατα και το ίδιο σκληρή αποτύπωση της Ιστορίας, διαγράφεται με τα θύματα των Ιμπεριαλιστικών πολέμων του Παγκόσμιου Κεφαλαίου σε Αφγανιστάν, Πακιστάν, Σομαλία και όπου Γης.


Στην σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα όπου η Ιστορία θα έπρεπε να διδάσκεται βιωματικά κι αληθινά, με βασικό αξίωμα την αγάπη για την Ελευθερία, χωρίς συντμήσεις και περικοπές, χωρίς παραχαράξεις, όπως, ο «Συνωστισμός» των Μικρασιατών στην Σμύρνη ή Αποενοχοποιήσεις ‘όπως αυτή για το φασιστικό Δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Μεταξά, του ρόλου και σκοπού των Ταγμάτων Ασφάλειας, της ΟΠΛΑ στα ελεύθερα βουνά της Ελλάδας κατά την Γερμανική κατοχή, του ρόλου του στρατού, των σωμάτων ασφαλείας και των παρακρατικών μηχανισμών κατά την εμφυλιοπολεμική και μετεμφυλιοπολεμική περίοδο και τέλος την αμφισβήτηση, ακόμα κι αυτού που αποτελεί βίωμα ακόμα σήμερα για μεγάλη μερίδα των Ελλήνων της ίδιας της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου του 1973, από τον αναδυυόμενη ακροδεξιά.
Ούτε η λογική των συμψηφισμών προάγει την ειλικρινή ανάγνωση της Ιστορίας και την κατανόηση των αιτίων και των αιτιατών των ιστορικών στιγμών αποκομμένων από την χρονική συνέχεια. Ο ανελέητος βομβαρδισμός της Δρέσδης, με χιλιάδες θύματα αμάχους Γερμανούς ή η βόμβα της Χιροσίμα δεν μπορεί ν’ αντισταθμίσει ή ακόμα χειρότερα να διαγράψει το «Ολοκαύτωμα», ή την «τελική λύση», της πολιτικής των γενοκτονιών και των εθνοκαθάρσεων .
Η ιστορία όντως γράφεται από τους νικητές, αλλά στο πλαίσιο του παγκόσμιου ανταγωνισμού για την Κυριαρχία, ο ρόλος του νικητή και του ηττημένου είναι σχετικοί αλλά και εναλλασόμενοι. Στην παγκοσμιοποιημένη Ιστορία των τελευταίων δύο αιώνων, μονίμως νικητής είναι η ίδια η Κυριαρχία και οι λαοί ως ηττημένοι απολαμβάνουν μικρά διαλείμματα ειρηνικής ήττας. Απλώς οι διάφορες εκφάνσεις της παγκόσμιας κυριαρχίας Καπιταλισμός, Κρατικός Σοσιαλισμός, η Σοσιαλδημοκρατία, ο Νεοφασισμός και ο Νεοναζισμός ,ο Νεοφιλελευθερισμός σήμερα, συνθέτουν κοντά δύο αιώνες την ιστορική πραγματικότητα ενός ανομοιογενούς πολιτικού πεδίου, αλλά στην ουσία είναι κομμάτια του ιδίου παζλ. 
Αν η ιστορία θέλουμε ν’αποτελεί ζωντανή παιδευτική διαδικασία που θα οξύνει την συνείδηση των λαών για ελεύθερες οδούς, θα πρέπει εκτός απ’ το στοιχείο της αντικειμενικότητας να υπερισχύει και το αίσθημα της Οικουμενικότητας. Μια Ελληνική οικονομική κρίση , δεν μπορεί παρά να είναι Ευρωπαϊκή και ακόμα και παγκόσμια, στη βάση του μοντέλου της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και κυριαρχίας.
Στα πλαίσια αυτής της ανάλυσης, η Μεταπολίτευση στην Ελλάδα δεν διαθέτει και ούτε διέθετε , την αυταξία μιας κοινωνικοπολιτικής δημοκρατικής αλλαγής, όπως την πίστεψαν οι μάζες. Αντιθέτως η ένταση των κοινωνικών και εργατικών αγώνων κι η σφοδρότητα της σύγκρουσης των αντικαθεστωτικών δυνάμεων με τους μηχανισμούς καταστολής που διατήρησαν ατόφια όλα τα χουντικά χαρακτηριστικά, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
Η Μεταπολίτευση , αποτέλεσε την πολιτική μετάβαση από την Δικτατορία των Συνταγματαρχών, στην Κοινοβουλευτική Ολιγαρχία μιας Οικονομικής και Πολιτικής ελίτ, με κυρίαρχα στοιχεία την διαπλοκή , την διαφθορά και τον άκρατο λαϊκισμό και μεγάλους πρωταγωνιστές τα ισχυρά ΜΜΕ καθώς και τους μεγαλοεργολάβους.
Η ανάμιξη της εγχώριας φασιστικής Δεξιάς στους κοινωνικούς αγώνες πριμοδοτείται από το Ανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, οργανώνοντας τάγματα εφόδου τους αποκαλούμενους «Αγανακτισμένους Πολίτες», της ΕΝΕΠ και ΕΝΕΚ, επανδρώνοντας την ΚΥΠ και με ακροδεξιά στοιχεία. Καταστέλλεται το κίνημα των επιτροπών στρατιωτών για εκδημοκρατισμό του στρατού , με αποκορύφωμα την φημολογία για στρατιωτικό πραξικόπημα το 1983.
Η ανάδειξη του Μακεδονικού στις αρχές της δεκαετίας του 90’ ανανέωσε την εγχώρια ακροδεξιά βάζοντας σοβαρή υποθήκη για το μέλλον της, αποτέλεσε την σκληρή πολιτική απάντηση του καθεστώτος στην μεγάλη πανεκπαιδευτική εξέγερση του 90-91, που εξελίχθηκε σε κοινωνική.
Η καθολική υιοθέτηση της πολιτικής ατζέντας της ακροδεξιάς για το μεταναστευτικό και την εγκληματικότητα, την τελευταία δεκαετία, από τα κυρίαρχα ΜΜΕ και τις καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις πρόκρινε την ενίσχυση του εξτρεμισμού της φασιστικής δεξιάς και συνεπακόλουθα την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της Ναζιστικής εκδοχής της.
«Η Χούντα δεν τελείωσε το ‘73» 
Οι παθογενείς σχέσεις νεοναζιστικών και νεοφασιστικών κύκλων στην Ελλάδα με τα φιλοχουντικά εθνικιστικά στοιχεία στην ΕΥΠ (παλαιότερα στην ΚΥΠ), στα σώματα ασφαλείας και σε θύλακες στο στρατό αλλά και γενικότερα στον κρατικό μηχανισμό, αποδεικνύουν ότι αποεκφασισμός της κοινωνίας ποτέ δεν υπήρξε γιατί ποτέ δεν αποφασίστηκε από το πολιτικό κατεστημένο. Στη διαδικασία της συντήρησης της περιρρέουσας φασίζουσας ατμόσφαιρας που βαραίνει σήμερα την χώρα μας, το εκλογικό ποσοστό που έλαβε η Χρυσή Αυγή στις εκλογές του Απριλίου του 2012, είναι ενδεικτικό, ενός πιο γενικευμένου εκφασισμού της κοινωνίας.
Οι ευθύνες της Καθεστωτικής Αριστεράς αλλά και ενός μεγάλου μέρους της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, απέναντι στο διαρκώς ογκούμενο φαινόμενο της φασίζουσας συμπεριφοράς ενός σημαντικού τμήματος της Ελληνικής κοινωνίας, που διαχέει ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, δεν είναι αμελητέες.
Εμμένοντας η Αριστερά, στο σύνολό της, στις ιεραρχικές δομές και τους κομματικούς μηχανισμούς, που συνθέτουν πρωσοποπαγή κόμματα, με συνεκτική ιδεολογική ταυτότητα, δεν προσφέρει τίποτε άλλο παρά την συντήρηση του εξουσιαστικού μοντέλου άσκησης πολιτικής και μάλιστα κρατικοκεντρικής, ενισχύοντας και διευρύνοντας την φασίζουσα αντίληψη άσκησης πολιτικής. Ενδεικτική πολιτική νοοτροπία αποτελεί η άρνηση της Αμεσοδημοκρατίας ακόμα και ως πολιτικό εργαλείο λήψης των αποφάσεων στο εσωτερικό των κομμάτων της Αριστεράς.
Οι ασαφείς θέσεις της αριστεράς απέναντι στο μεταναστευτικό που ουσιαστικά δεν είναι απλώς ένα απλό εθνικό πρόβλημα, αλλά μία διεθνής ανθρωπιστική κρίση, ενισχύουν το οπλοστάσιο του νεοφασισμού στην Ελλάδα,αποκτώντας η Ακροδεξιά το προνόμιο της διαχείρισης δικαιωματικά ενός τόσο μεγάλου προβλήματος.
Ο μαξιμαλισμός της θέσης «εκατομμύρια μετανάστες χωρούν στην Ελλάδα» καταδεικνύοντας τη χώρα αυτή ως αποθήκη ψυχών παγκοσμίως, η απουσία ουσιαστικής διεθνιστικής πολιτικής που να διακρίνει την πολιτική προσφυγιά από οποιαδήποτε άλλη λογική φυγής, ενισχύοντας έτσι άμεσα και έμμεσα τους δεσμούς με απελευθερωτικά κινήματα στις χειμαζόμενες χώρες, η θυματοποίηση των μεταναστών που οδηγεί σταθερά η ανάθεση και η εργολαβία της αντίστασής τους από Έλληνες αλληλέγγυους απέναντι στους φυσικούς διώκτες τους (κράτος και ακροδεξιά) και τέλος η χαλαρή αντιμετώπιση της γκετοποίησης και της εγκληματοποίησης μερίδας των μεταναστών με εκρηκτικά αποτελέσματα στην καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας, συνθέτουν όλα αυτά τη λάθος ρότα της πολιτικής της ευρύτερης αριστεράς απέναντι στο μεταναστευτικό.
Η ατζέντα της ακροδεξιάς και του νεοφασισμού στην Ελλάδα για το μεταναστευτικό και την εγκληματικότητα, παίχτηκε εξαιρετικά συντονισμένα από τα κυρίαρχα ΜΜΕ και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους, εφαρμόζοντας μάλιστα την πολιτική της Χρυσής Αυγής πριν την εκλογικής της παρουσία στη Βουλή, με τα πογκρόμ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και την άγρια καταστολή. Η χούντα του ’73 δεν είναι στο προσκήνιο, είναι όμως η πολιτική της παρούσα.
Το Αντιφασιστικό Μέτωπο, δεν προκρίνει την μετανάστευση, τον ξεριζωμό των λαών, όταν αίτιά της είναι οικονομικοί και μόνον λόγοι γιατί αυτό δεν είναι παρά φυγή για καλύτερη τύχη, ατομική πορεία χωρίς κοινωνική συνείδηση. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα είναι πιο σκληρή στην παγκόσμια κοινότητα των ανθρώπων, με την οικονομική κρίση να συνοδεύεται από Ιμπεριαλιστικούς πολέμους, υποκινούμενους εμφυλίους, εθνοκαθάρσεις, σκληρά δικτατορικά καθεστώτα. Το ζοφερό δε μέλλον του πλανήτη, με μια κλιματική αλλαγή, διαρκή απειλή για το παγκόσμιο περιβάλλον, τοποθετεί τους πάντες στην πιθανότητα να βρίσκονται στα επόμενα καραβάνια μεταναστών. Η μετανάστευση κινεί τις ανθρώπινες μάζες, από ανελεύθερους τόπους σε άλλους ανελεύθερους τόπους. Συνήθως στο τέλος της διαδρομής περιμένει μια χειρότερη σκλαβιά. 
Το Αντιφασιστικό Μέτωπο, είναι με τους μετανάστες και όχι για τους μετανάστες. Δεν είμαστε ούτε εργολάβοι ,ούτε διεκπεραιωτές της αντίστασης των μεταναστών απέναντι στους φασίστες. Προάγουμε την αυτοοργανωμένη αυτοάμυνα Ελλήνων και μεταναστών απέναντι στις φασιστικές βίαιες δράσεις, αλλά και στην αντικοινωνική εγκληματικότητα από όπου κι αν προέρχεται. Προϋπόθεση όμως μιας συνεπούς και κοινωνικά δίκαιης αντίστασης στην φασιστική βία και στην αντικοινωνική βία Ελλήνων και ξένων, είναι η συνοργάνωση και ο βαθύς εκδημοκρατισμός της κοινωνίας και με μια παιδεία προσανατολισμένηι προς την ιδέα της Ελευθερίας και της Οικουμενικότητας των ανθρώπινων κοινωνιών. Η οριζόντια οργάνωση των κοινωνικών σχέσεων, οι αντιδομές και οι αντιθεσμοί που τα τελευταία χρόνια μια κοινωνία εν κινήσει, έχει παράξει, οι αλληλέγγυοι ελεύθεροι κοινωνικοί συνεργατισμοί, οι ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι, οι εναλλακτικές οικονομικές αυτονομήσεις ,η εξέγερση που είναι εν εξελίξει, είναι τα μέσα της αυτοάμυνας ενός κόσμου που συνθέτει τα μέτωπα του Αντιφασισμού σε όλη την Ελλάδα. 
Για να μην υπάρξουν ξανά ξεριζωμένοι λαοί, Στρατόπεδα Συγκέντρωσης και Ολοκαυτώματα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου