Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Μικρό χρονικό της εξέγερσης στην Τουρκία και το μεταφραστικό δίκτυο που έχει στηθεί

                             

 Η κατάληψη της πλατείας Ταξίμ, του πάρκου Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη ξεκίνησε 28 Μαρτίου 2013. Στην αρχή, ένα έργο κατεδάφισης είχε τεθεί σε εφαρμογή για να δημιουργηθεί ένα εμπορικό κέντρο. Η ιδιωτικοποίηση του καθαρού αέρα της πόλης. Αυτή η πλατεία είναι σύμβολο των Τούρκων εργατών, όπου κάθε χρόνο, την Πρωτομαγιά, οι διαδηλωτές συγκεντρώνονται μαζικά και δυναμικά κάτι που πολλές φορές οδηγεί σε συγκρούσεις με την αστυνομία.
Στην αρχή ήταν μια σχετικά μικρή συνέλευση, η οποία δυνάμωσε με το πέρασμα των ημερών, βοηθώντας να μοιραστούν πληροφορίες σχετικά με την κρατική διαπλοκή στο ζήτημα αυτό.Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που αστυνομία αποφάσισε να επιτεθεί. Ήταν Δευτέρα 27 Μαΐου. Το κίνημα άγγιξε και αγκαλιαστηκε από τους πολίτες. Κάθε επίθεση από την αστυνομία, κάθε νέος τραυματισμός, διόγκωνε την οργή των ανθρώπων που αντιμετώπιζαν την αδικία με δριμύ και βάρβαρο τρόπο. Έτσι αποφάσισαν να οργανωθούν.

Καταλήψεις, καθιστικές διαμαρτυρίες, συγκεντρώσεις, πορείες κλπ. Η απάντηση ήρθε το πρωί της Παρασκευής 30 Μαΐου, με μια νέα, βίαιη επίθεση των μπάτσων. Κατά τη διάρκεια αυτής της μέρας, σπρέυ πιπεριού, δακρυγόνα, πλαστικές σφαίρες, αύρες και εκατοντάδες μπάτσοι χρησιμοποιήθηκαν για να καταστείλουν τις αντιδράσεις. Από εκείνη τη στιγμή, οι συγκεντρώσεις ως ένδειξη αλληλεγγύης επεκτάθηκαν σε όλη τη χώρα. Το ίδιο και οι συγκρούσεις. Ταξίμ παντού.

Στις 30 Μαΐου, χάκερς από το RedHack "χτύπησαν" την Αστυνομική Διεύθυνση γραφεία της Beyoglu. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης "πήραν φωτιά". Τότε ήρθε και ο πρώτος θάνατος διαδηλωτή. Από εκείνη τη στιγμή και μετά δεν υπήρχε γυρισμός για τους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης. Οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις, παρόλη την καταστολή, συνέχιζαν να πληθαίνουν, ώσπου πάνω απο 250.000 βρέθηκαν στους δρόμους σε όλη την πόλη. Οι επιθέσεις παντού. Μια πόλη πνιγμένη στα χημικα. Και ένα διάχυτο κλίμα πολέμου. Κατά τη διάρκεια του σαββατοκύριακου οι διαδηλώσεις εξαπλώθηκαν απο πόλη σε πόλη παίρνοντας διάφορες μορφές: Απο τη φασαρία με το χτύπημα κατσαρολικών απο τα μπαλκόνια και τους δρόμους μέχρι το αναβόσβημα των φώτων σε σπίτια και πολυκατοκίες μέχρι συναυλίες και χορούς. Οι μπάτσοι συνέχισαν να χτυπούν κάθε συνγκέντρωση, κάθε διαδήλωση. Με βαρβαρότητα. Τραυματίζοντας, ακρωτηριάζοντας διαδηλωτές. Οι πρασαγωγές, οι συλλήψεις και οι κρατήσεις ανακοινώνονταν καθημερινά κατά εκατοντάδες. Παράλληλα, παρακολούθησεις κάθε διαδικτυακής επικοινωνίας (η οποία οδήγησε και σε συλλήψεις χρηστών του Twitter) πιέσεις για δημοσιοποίηση αποκυρήξεων της εξέγερσης. Οι σχολικοί διευθυντές διατάχθηκαν να αποκυρρήσουν δημόσια και να τιμωρούν τους αδικαιολογήτως απόντες μαθητές. Και οι μπάτσοι σκότωσαν ξανά. Και αυτή τη φορά με αληθινά πυρά.

Σύμφωνα με τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υγειονομικά και ιατρικά σωματεία, πέρα από τις δύο δολοφονίες διαδηλωτών, η αστυνομική βία είχε ως αποτέλεσμα περισσότερους από 1500 τραυματίες στην Κωνσταντινούπολη και τουλάχιστον 700 στην Άγκυρα μέσα στις 4 πρώτες ημέρες τις εξέγερσης. Εκατοντάδες αδέσποτα και μη ζώα πέθαναν. Ξυλοδαρμοί, μαζική χρήση χημικών, αύρες, μπάτσοι να χτυπούν όπου έφταναν τα ξερά τους χωρίς δεύτερη σκέψη. Κάποιοι παρέμειναν άυπνοι για μέχρι και 60 ώρες. Αλλά ούτε αυτό δεν ήταν αρκετό για να περιγράψει την κατάσταση. Ο ισλαμοσυντηριτικός Πρωθυπουργός Ρεσέπ Ταγίπ Ερντογάν κάλεσε τον κόσμο να ηρεμήσει την ίδια στιγμή που χαρακτήριζε τους διαδηλωτές ως «ταραξίες» και πλιατσικολόγους. Κατόπιν έφυγε από την χώρα για να συνεχίσει τα ταξίδια του για δημόσιες σχέσεις. Και οι λεγόμενοι "ταραξίες" άδραξαν την ευκαιρία να το στήσουν ένα λαμπρό εξεγερτικό πανηγύρι, χορεύοντας και τραγουδώντας σε όλη τη χώρα. Και δεν ηρέμησαν. Ο εκπρόσωπός του, Bülent Arınç, προσπάθησε να δικαιολογηθεί για την αλόγιστη χρήση βίας και αναγνώρισε τα αιτήματα της πλατείας Ταξίμ ως νόμιμες.

Ένα κύμα αλληλεγγύης ξεμπρόστιασε την καταστολή και την βία της αστυνομίας. Σε όλη τη χώρα, οι πολίτες άνοιξαν τις πόρτες τους στους διαδηλωτές που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από την αστυνομία με τον κίνδυνο να τους επιτεθούν με χημικά μέσα στα σπίτια τους.Οι μαρτυρίες για τη βιαιότητα των κατασταλτικών μηχανισμών κατέκλυσαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό δείχνει τη διαπλοκή και τη συγκάλυψη των επίσημων μέσων ενημέρωσης της Τουρκίας, όλα διεφθαρμένα δέσμια των οικονομικών συμφερόντων και τις πολιτικής εξουσίας της κυβέρνησης.

Κάποιοι έχουν δημιουργήσει συντονιστικό μετάφρασης των ειδήσεων που προέρχονται από ανεξάρτητα Τουρκικα μέσα ενημέρωσης, κυρίως http://www.sendika.org, την ιστοσελίδα http://istanbul.indymedia.org Indymedia Κωνσταντινούπολης δεν φαίνονται οι ενημερώσεις από τις 4 Ιουνίου και μετά. http://gezipark.nadir.org/index_tur.html τούρκικα, http://gezipark.nadir.org/index_eng.html αγγλικά, http://gezipark.nadir.org/index_ger.html γερμανικά, http://gezipark.nadir.org/index_gre.html ελληνικά, http://gezipark.nadir.org/index_fr.html, http://gezipark.nadir.org/index_ita.html ιταλικά, http://gezipark.nadir.org/index_arb.html αραβικά, http://gezipark.nadir.org/index_mkd.html μακεδονικά, http://gezipark.nadir.org/index_esp.html ισπανικά, http://gezipark.nadir.org/index_fr.html. Οι ενημερώσεις γίνονται σε πραγματικό χρόνο και μερικές φορές όχι απευθείας από τα τούρκικα, οπότε χρησιμοποιήστε όπως κάθε μέσο ενημέρωσης: με προσοχή.

Site : http://gezipark.nadir.org

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου