Τον Δεκέμβριο του 1983, στο «Μνημόσυνο στου
Μακρυγιάννη» για τα θύματα των κομμουνιστών, οι «σκινάδες» με βίαια
επεισόδια επιβεβαιώνουν την πολιτική τους προτίμηση ως εθνικιστές.
«Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1970 το κύμα της punk
και λίγο μεταγενέστερα, άρχισε να εμφανίζεται και στην Ελλάδα. Με την ηγετική
μορφή του θρυλικού Κοστέλο άρχισαν τη δράση. Στόχος των πρώτων Ελλήνων skins
ήταν στην αρχή οι διάφοροι αριστεριστές αναρχοάπλυτοι μαλλιάδες. Ετσι άρχισαν
οι συμπλοκές στους δρόμους. Σιγά σιγά οι Ελληνες skins άρχισαν να οργανώνονται
περισσότερο και να καθορίζονται ιδεολογικά ως εθνικοσοσιαλιστές. Αρκετοί
Αθηναίοι skins είχαν σχέσεις με άλλους Ευρωπαίους συντρόφους και κυρίως
Αγγλους, αλλά και με το τότε Ν.F. Δυναμική παρουσία σε πολιτική συγκέντρωση, αν
θυμάμαι καλά, έγινε τον Δεκέμβριο του 1983 στο μνημόσυνο στου Μακρυγιάννη,
εκδήλωση στην οποία είχαμε και μικροεπεισόδια... Πολλοί αρχίζουν να
δραστηριοποιούνται και σε εθνικές οργανώσεις οι οποίες συνεχίζουν τον αγώνα
τους μέχρι σήμερα».
Οι
σκινς από το Μοναστηράκι και το Μουσείο, θα φτάσουν με μάχες και συγκρούσεις με
αριστερούς και αναρχικούς στην έδρα της Αριστεράς, στα επαναστατικά Εξάρχεια.
Εχουν βρει αμέσως το πρόσωπο του εχθρού στους «αναρχοάπλυτους». Φαίνεται πως
τους αρέσει η Ακρόπολη, όπου σε λίγο φωτογραφίζονται να χαιρετάνε ναζιστικά,
περιμένοντας να φτάσουν τα μιλιούνια από τους «αλλόφυλους» μετανάστες. Το
ορμητήριό τους θα γίνει η Φωκίωνος Νέγρη, κοντά στα γραφεία της «Χρυσής Αυγής».
Από κει εξορμούν και επιτίθενται συχνά σε μαύρους και Πακιστανούς που έχουν
εμφανισθεί στις περιοχές κάτω από την Ομόνοια και τα Πατήσια.
«Η
εμφάνιση των skinheads, οι αρβύλες, τα μπουφάν, οι τιράντες κ.λπ. γρήγορα
δημιούργησαν ένα νέο τρόπο ντυσίματος, καθώς και ένα στίγμα συμπεριφοράς εθνικά
σκεπτόμενων νέων. Με αλλεπάλληλα σκηνικά και μάχες των Ελλήνων skins άρχισαν οι
νέοι της Αθήνας να ηρωοποιούν τα άτομα αυτά, φτάνοντας στο σημείο πια ο όρος
skin να συμβολίζει τον ήρωα, τον ατρόμητο, το νικητή, το νέο μοντέλο νέων
ανθρώπων που επιβάλλουν την πατριωτική τους θέληση και επικρατούν παντού. Στα
γήπεδα με την ανάρτηση πανό με νεκροκεφαλές και σβάστικες, σε οργανώσεις
εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας και σε ομάδες χούλιγκαν (ΝΟΠΟ κ.λπ.). Πολλοί
αρχίζουν να δραστηριοποιούνται και σε εθνικές οργανώσεις οι οποίες συνεχίζουν
τον αγώνα τους μέχρι σήμερα».
Οι
πρώτες χαρντ ροκ και μέταλ συναυλίες, όπως αυτές των Motorhead στον Περισσό,
των Saxons στη Ριζούπολη, θα δείξουν με βίαια επεισόδια πως ο ελληνικός
μουσικός και πολιτικός βιότοπος έχει αλλάξει. Αλλά στο πεζοδρόμιο κυριαρχεί η Αριστερά,
οι πανκς, οι αναρχικοί.
Την
εποχή αυτή οι σκίνχεντς κυκλοφορούν σε ομάδες και συχνάζουν σε μαγαζιά που
παίζουν συγκεκριμένη μουσική, όπως η «Ριμπάουντ», όχι πάντα για να ακούσουν
μουσική, όσο για να συναντήσουν τους αντιπάλους τους. Ανάμεσα σ' αυτούς οι
«αναρχοάπλυτοι», οι αριστεροί και οι «κόκκινοι σκινάδες». Αν και οι skins δεν
είναι απαραίτητα εθνικιστές, ιδιαίτερα οι «Κόκκινοι Skins», οι «εθνικώς
σκεπτόμενοι νέοι» και οι λάτρεις της σβάστικας κάπου θα συναντηθούν. Κι αυτός ο
χώρος είναι τα γραφεία της ΕΝΕΠ στην οδό Κιάφας, όπου ο νέος αρχηγός της
οργάνωσης στολίζει τα γραφεία με ναζιστικές αφίσες.
Ο
ανώνυμος «παλιός» γράφει στο Athens Skinheads πως αυτοί είναι «ουσιαστικά το
πρώτο πραγματικά λαϊκό κίνημα που παρουσιάστηκε μετά τη μεταπολίτευση, με την
έννοια ότι δεν ήταν "προϊόν" πολιτικών διεργασιών. Το πρώτο
"κουρεμένο κεφάλι" εμφανίστηκε το 1979, αλλά η μαζικότητα του
κινήματος άρχισε μετά το 1982-83. Οι Skinheads ήταν τυχεροί, διότι
παρουσιάστηκε μπροστάρης τους ο Ανδρέας (Ρούλης). Ο Ανδρέας ήταν γνήσιος
εθνικοεπαναστάτης που ξεπήδησε από μία φτωχή οικογένεια του Μενιδίου. Χάρη στην
προσωπικότητα του Ανδρέα, που ήταν γνήσιος skinhead και όχι skin-deep, τα
πράγματα δεν ξέφυγαν ποτέ. Στη συνέχεια το κίνημά τους συνεργάστηκε με τη
νεολαία της ΕΠΕΝ υπό την προεδρία Βορίδη. Ο Βορίδης ήταν ο πρώτος που διείδε
εκείνη την εποχή την αυθεντικότητα αυτού του κινήματος. Ο αντίλογος έλεγε όμως
ότι η ένταξή τους σ' ένα νόμιμο κόμμα, τους έκανε να χάσουν την
επαναστατικότητά τους».
Οι
πρώτοι Ελληνες skinheads χάθηκαν καθώς μία οικογενειακή τραγωδία κτύπησε την
πόρτα του ηγέτη τους. Εκτός από τη δική τους μουσική, άκουγαν και τον Γιώργο
Μαργαρίτη! Ετσι ήταν συχνό-πυκνό το φαινόμενο στο «Μονσιενιέρ», της πλατείας
Αμερικής, να βλέπει κανείς πρώτο τραπέζι πίστα κουρεμένα κεφάλια, άρβυλα,
φλάινγκ, και πολλά tattoo, όπως αναφέρει ο ανώνυμος «ιστορικός».
Ιησούς
και Μπαφομέτ
Την
ίδια εποχή η «Εθνική Σταυροφορία» του Φραγκίσκου Παπαγεωργίου συσπειρώνει κάθε
είδους αντικομμουνιστές, βασιλόφρονες και παραθρησκευτικές οργανώσεις. Το
Ελληνορθόδοξο Κίνημα Σωτηρίας που απέσπασε 2,5% στις ευρωεκλογές, θα εκφραστεί
πολιτικά μέσα από το ΛΑΟΣ. Φυσικά η συμβίωση είναι αδύνατη. Ο Ιησούς Χριστός
δεν μπορεί να συνυπάρξει με τον τραγόμορφο Μπαφομέτ ή τον Μέγα Πάνα.
«Η
πεντάλφα», γράφει ένα blog, «είναι το καθαρό-ανόθευτο γεωμετρικό σχήμα του
Πεντάκτινου Αστέρα. Είναι προφανής η τακτική των δαιμόνων του Ελοχίμ Σιν να
βρωμίσουν και να μαγαρίσουν, όπως και στην περίπτωση της Τετρακτίδας-Σβάστικας,
αυτό το πανάρχαιο σύμβολο. Αλλά η δυσφήμηση του Πανός, του αληθινού μέγιστου
θεού των Ελλήνων, του Ερμή του Τρισμέγιστου, δεν θα περάσει!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου